Cochamó-Hornepirén-Chaitén-Puyuhuapi-park queulat-Coyhaique

Follow de ruta 7, 🌶 Chili, bypass met veer en snellere weg volgens mijn lift (chauffeur). Bussen, liften, uitstapjes met wandelen en boot. Dit traject is eigenlijk al een vakantie van een of misschien wel twee maanden waard.

Op de boot over de meren, die overgaan in de Oceaan.

Cochamó aan een prachtig meer en een fantastisch hostel met een super ontbijt. De invloeden van de Duitsers en Italianen is hier niet te miskennen. Kuche staat op de kaart, het raam van het restaurant of gewoon bij de supermarkt. Helemaal Duits. De namen van de bovengenoemde uitbaters ook. Ergens zijn hier massaal Duitsers naar toe geïmmigreerd. Pizza & pasta, als is een pizza ga eten 🥘 is de bodem zoals het hoort, knapperig en dun, erop een heerlijk smakelijk kaas, rucola, ansjovis, parmaham en tomaten puré. Top. Ik blijf twee nachten, dans met een Chileense op het balkon een traditionele dans en een Amerikaanse drink samen een wijntje met we. Zij blijkt ook te klimmen, maar eigenlijk ijsklimmen. De tweede dag neem ik afscheid van alle mensen waar ik twee daagjes mee ben opgetrokken. Eerst nog op de foto met de vrouw des huizes en dan komt de bus naar Hornepirén, ik wil eigenlijk direct door naar Chaiten, maar er rijden geen bussen direct. Zelfs 3 bussen moet ik nemen en steeds dezelfde jongen gaat mee, een Chileen, hij spreekt goed Engels en doet alles om mij te helpen, alhoewel er niets fout kan gaan. Als ik samen met de Chileen na het derde traject uitstap, zoeken we een camping, best een leuke plaats. In de avond ga ik naar een plaatselijk feest en word uiteindelijk ten dans gevraagd door een plaatselijke dame, erg leuk een eenvoudig dansje. Huphuphuphup, gelukkig de dans eindigt, eentonig, maar de plaatselijke bevolking schijnt het zeer amusant te vinden.

Ontbijt in Cochamó.
Uitzicht op de vulkaan aan de andere kant van het meer.

Ik breek te tent af en zoek het veer, twee Italiaanse fietsers die gisteren ook op de camping aankwamen gaan op hetzelfde veer. Het veer gaat naar Galeta Gonzalo hier moet ik liftend 60 km verder, er staan uiteraard meer liftsters. Plots zie ik de bus van het veer komen waar ik in Hornepirén naar info heb gevraagd, ik mocht toen niet mee. De chauffeur ziet mij en zwaait, kom. Ik loop er naartoe en mag mee. Joepidepoepi niet liften, enkele liftsters zien het natuurlijk, maar mogen niet mee van de chauffeur. Ik kom aanwin Chaiten en zoek een camping, en plots staat de Amerikaanse weer voor me. Melissa we drinken een wijntje, een andere Melissa uit Duitsland schuift aan en we spreken af om morgen naar een vulkaan te wandelen.

Onderweg naar de vulkaan, de bomen zijn alle beschadigd van de uitbarsting van 2008.

Ik sta op vroeg in de ochtend en moet nog vanalles doen, wanneer gaat mijn bus, heb ik tijd om met de dames te gaan wandelen?

De buschauffeur zit opgepropt tussen de bagage 🧳

Ik regel alles en om stipt 10.00 uur sta ik bij de bus. Op naar de vulkaan. Een hele leuke makkelijke wandeling, uiteraard worden we belaagd door de steekvliegen en Duitse Melissa wordt er helemaal gek van. Het uitzicht is prachtig en we lopen terug. De bus komt ons rond 15.00 uur ophalen, om 16.00 gaat mijn bus in Chaiten naar Puyuhuapi. De bus komt rond 15.15 en onze chauffeur neemt te tijd om ons te vermaken met zijn 10 snarige gitaar, erg leuk. 2 Roemeense fietsers die ik eerder heb ontmoet zien me staan en ik hoor de jongen roepen “Pierre”, ff babbelen. Ik ben op tijd terug voor de bus en dan zie ik de Italiaanse fietsers weer, ff babbelen.

Uitzicht naar de Pacific
De krater.

Ik heb bijna geen Chileens geld, de camping wil cash, bij een supermarkt en een restaurant kan ik betalen met de kaart en ga uiteten. De volgende ochtend tref ik twee Nederlandse dames met de fiets, mijn leeftijd en een van hen ziet dat ik koffie heb. “Wil je ook een bakkie”, vraag ik en we kletsen wat. Ik verlaat de camping zonder te betalen en besluit te gaan liften, 10 minuten en yes, go, naar park Queulat. Ik ga naar de camping op het park “ alleen cash”, ik vraag:”bel je baas en wissel me € 10 dan kan ik betalen”. Gelukkig doet deze gast dit, ik zet mijn tent op en ga 4 km wandelen richting uitzicht op de gletsjer, als ik terug kom zie ik de Hollandse dames. Ongelofelijk, maar eenzijdig op dit moment wel 5 partijen die ik steeds tegen kom.

Kuche

Vandaag wordt het lastig, 170 km liften, dirt road en weinig verkeer. Op naar Coyhaique. Ik sta 15 minuten en yes lift. 4,5 later zetten ze me af op een splitsing 35 km van Coyhaique, ik sta te liften en de bus komt. Ik geloof het zelf niet als ik rond 15.00 in Coyhaique rond loop, zoek een café met WiFi, bel Dees die met Kayleigh uiteten is en reserveer een leuk hostel.

Ik ga ook uiteten.