iPhone verdronken, terug naar Coyhaique en weer door naar Puerto Rio Tranquilo

Cerro Castillo was nat, dus terug naar de grote stad om iets met de telefoon ( computer) te doen. Gelukkig vind ik al snel een iPhone service en de man achter de balie schroeft m open, oei echt nat. Ik had al een pak rijst gekocht en daar lag hij al twee dagen in, mocht met zoveel nattigheid niet baten. De man stelt me gerust en hij zegt over twee uur terugkomen, ik ga naar het leuke hostel waar ik eerder was geweest. Pak alle nattigheid uit en de vrouw des huizes bied aan om alles te wassen, super. Na twee uur ga ik terug naar de service man, nog niet klaar “ kost ongeveer € 80 “ zegt de man, kom over een uur maar terug. Batterij en scherm worden vervangen. Als ik voor de tweede keer terug ben is ie gefixt, top, heerlijk, gelijk ff naar een WiFi punt en doorgeven hoe en wat.

Eerst nog een poging gedaan de was te drogen, vergeefs.

Klaar voor de reis naar Puerto Rio Tranquilo, op deze route rijd ik weer langs Cerro Castillo en af en toe heb ik vanuit de bus uitzicht van wat ik tijdens de wandeling in de mist heb gemist.

Verse sneeuw op Castillo

In Tranquilo is het een drukte van jewelste, hier gaan elke dag 4000 mensen naar de Marmol grotten kijken. Deze zijn echt de moeite waard heeft men mij verteld. Eerst ga ik lekker uit eten, een restaurant die ik als tip van de twee Amsterdammers heb gehad. Top eten en prachtig uitzicht over het meer.

Woef

Morgenochtend scheep ik in om samen met twee Amerikanen die ik al eerder trof, naar de grotten te gaan. Fullspeed over het meer. Het waait bijna niet en de zon schijnt.

De zon weerkaatst uit het water tegen de rots, prachtig

Ik kan niet stoppen met foto’s maken, wel honderd. Straks terug kijken en de mooiste bewaren. De boot vaart een grot in en achteruit, een grot vaart hij door, past net.

Een van de mooiste

Het is weer tijd om deze drukke toeristische attractie te verlaten, als ik sta te wachten bij de bus. Komt de Amerikaanse Melissa aan uit Cerro. We gaan samen een biertje drinken een andere Amerikaan die ik eerder trof sluit ook aan. Na het tweede biertje moet ik me haasten. Ik ga terug naar Argentinië. De weg langs het meer is adembenemend, hoge besneeuwde toppen met het en der gletsjers er tussen. Heel mooi.

Onderweg naar het grensplaatsje Chili Chico

Als we dichter bij Argentinië komen wordt het woestijn achting. Totaal anders dan de laatste 2 weken in Chili, maar ook prachtig.

Stoffige weg

Als aankom kan ik nog door met de bus naar Argentinië en dat doe ik dan ook. Tijd voor de echte goede wijn en vlees.

Of wordt het vis