Als ik bedenk dat ik deze weg ook helemaal terug had moeten lopen, zucht, gelukkig een lift geheel terug naar Mendoza. Onderweg krijgen we om beurten de Maté aangereikt ( een soort van thee/achtig/yerba kruiden), je drink totdat het slurpt. Geeft het terug aan degene die schenkt en deze persoon geeft ‘m weer door. ( in eerdere blog aandacht aan besteed) paf, knal, extra hobbel, de chauffeur stopt en wat blijkt, een lekke band, verwisselen maar. Uiteraard help ik mee. En na een half uur gaan we weer verder.
Uiteindelijk ben ik terug in Mendoza en daags erop vertrek ik naar Bariloche.
Bariloche is een soort van Zwitserse nederzetting in een soort van alpien gebied.
Super toeristisch en wat me op valt is dat zowat iedere toerist jonger is dan 30 jaar. Ik wil zo snel mogelijk weg en ga met de bus naar Colonia Suiza, ja echt ook gesticht door een aantal Zwitsers.
Als ik het toeristische dorpje doorloop, vreet ik alleen maar stof, er zijn hier geen verharde wegen en de Argentijnen racen af en toe tussen de menigte door. Snel weg hier. In alle haast vergeet ik Dees door te geven dat ik waarschijnlijk 5 dagen van de aardbodem verdwenen zal zijn.
Ik vertrek snel uit deze nederzetting die overigens op een prachtige plek tussen meren in ligt. Op naar het Zwarte “ Lago Negra “, ik zet mijn tent op zowat aan het meer, echt prachtig.
Ik maak een soepje en ga lekker slapen.
Vroeg vertrek ik richting CAB Lluvu, eerst klauteren en door sneeuw veldjes naar een kam op pakweg 2000 meter, dan stijl door het geröll omlaag, om vervolgens helemaal af te dalen naar een beekje op pakweg 1000 meter, ik weet het niet exact omdat mijn batterij van mijn klokje leeg is. Beneden aangekomen moet ik door een woud van een soort van bamboe en omgevallen bomen een weg vinden naar Lluvu. Steekvliegen en muggen zwermen om me heen, jakkus. Ik kom 2 Duitsers tegen en zij vertellen dat het nog erger wordt met deze stekers.
